ochtend

ochtend

in de lege lengte van novemberdagen
veegt de regen langs de ruiten
er moet weer eens een plu gekocht
zonder is het niet goed toeven buiten

gedreun klinkt vroeg in deze ochtend
vanaf de bouwplek van het ziekenhuis
nu en dan gaan daar de lichten aan
de regen valt gestaag in zekere ruis

binnen zit ik weer eens wat te dichten
een soort van zoveelste sonnet
zie buiten naar blauw- en gele lichten

naar waar het timmeren wordt aangezet
wil mijn aandacht op iets anders richten
want ja, de kracht van wijding is aan zet

27-11

stilleven

uren lang zit hij verdiept
in eindeloos kijken
kijken en nog eens kijken
naar de Sainte Victoire

maar moet toch terugkeren
naar het heiligen, het neerleggen
van de appels en ze te gelasten
ja, eisen mooi te zijn

hij pakt ze weer op en op
bevoelt de diepe glans
de schaduw op het laken
rangschikt ze opnieuw

proeft aan de lege flessen
dringt door in hun toon
zo, naast de klank van de schillen
en fluistert met het licht


26-11 

kli-maat

kli-maat

bladeren willen nog niet vallen
er is zelfs een verklaring voor
we zitten in de tijd gevangen
en werken stressvol door

zoals de bomen staken
zo staakt ook menigeen
we blijven er maar over praten
verleggen nu en dan een steen

gedenken en herdenken door
het ritueel van aanpassen
nu niet meer op de ijzers
wel (wee)moedig door de plassen


26-11 

het kind

schuldig was het al zo lang
het moest mishandeld worden
geslagen en vernederd
de zondaar zou boeten

het kind dat achterbleef
in mij, in mijn gevangenis
ik kan er niet meer tegen
reken voortaan op de rede

er huist een kind in mij

ontkennen kan niet langer
behandel het nu met respect
zie zijn onschuld en zijn kracht
mijn argeloze kind, spontaan

het kind in mij zal meegaan
vrijmoedig samen onderweg
nooit meer in hechtenis
nooit meer mishandeling


18-11

muurgedicht

foto: Wilma Schrier

muurgedicht 

een muur om bloemen langs te plukken
een muur om tegen aan te leunen
een muur om je tegen af te zetten
een muur om je achter te verstoppen
een muur om overheen te kijken
een muur om je veilig achter te voelen

vier muren om jou heen als thuis
hier – daar vuren ze de gaten er doorheen
hier kijk je naar binnen, daar naar buiten
naar jezelf in de ander, de ander in jezelf

muren om over te klagen, tegen te schreeuwen
muren om voor te klagen, je in stilte af te vragen

en wat als je van de wc komt, het licht uitgegaan,
je de deur opent, het is donker, aardedonker
na twee passen    er zijn geen muren meer,
wat is er dan gevallen …


9-11 

gaat het

kleur ik het leven vlammend

het gaat

even leek het of alles langzamer ging
beweging in zichzelf vertraagde zodat
ik heel rustig achter mijzelf aan ging
mijn lijf in alle vrede vallen zag: zo, dat
mijn overzicht een perspectief had

dit leven in, van dagen en nachten
van dikke pech en toch weer opstaan
zowel verplaatsen als geduldig wachten
van laten gaan en ergens op staan …
indien ik dit maar eerder geweten had -

soms sombert het langs kieren en in gaten
dan straalt het licht hier dwars door heen
kleur ik het leven in vlammend transparant
speel met aarde, water en met wolken
en droom tevreden: het gaat zoals het gaat


5-11

de kus

losgeweekt bloedrood

de kus

de wraak zal zoeter zijn

dan afgekloven kussen

op een dode mond

zij leegde haar glas

in één barmhartige teug

oversteeg haar gedachten

die gewoontegetrouw uit

een beerput boven dreven

haar fluweelzachte kus

op zijn ingeslapen mond

was bloedzoet, zoeter dan …

4-11