slag - (ver)slag - (ver)slagen - verslag(en)

verslagen …

 

De stille lege kracht verzacht de pijn

van het verslagen zijn. Zowel milde

zonnestralen als het zachte waaien,

aarzelend langs lentegroen, geven

aan het kwaad een maat van laatmaar.

Want de winnaar van nu is morgen ver-

slagen. De verleden tijd vertelt het telkens

weer: in alle opgetekende verhalen en

ooggetuigenverslagen van veld- en zeeslag.

Slagen kan je in de korte tijd van

leven zowel in winnen als verliezen.

Valt er vandaag nog wat te kiezen …

Ja, journalist van je leven, breng mij

verslag.

 

28-4

sterven of leven

 het ertoedoende

Het leeggegeten klokhuis boort

zich in mijn brein en stoort

de gedachten aan pie en taart

en kiept dan met een reuzevaart

de pitten door mijn oor

naar buiten. Een kinderkoor

krijgt de volle lading – hier!

Mijn ogen, geknepen tot een kier

zien het tafereel als droomgetuige:

ik viel van zachte slaap in ruige

nachtmerrieachtige lagen

waar er-toe-doende vragen

niet gesteld noch beantwoord

worden, woord en wederwoord.

Waar is mijn spraak gebleven

het zalig sterven of het leven.

24-4

hoe vroeg, hoe laat

late wandeling

het vroege kerkvolk liep ik

voor de voeten

rijmgedicht

het ik … als moreel kompas

het hier en het daar

het blijven en heengaan

naar waar het anders zal zijn

het hoe en het waar

even hollen, dan weer stilstaan

toekijken naar de staart, het venijn

het huis uit en de wereld in 

weglopen van televisie en haard

van vertrouwd naar onbekend

in al die stress heb ik geen zin

het terras is open met thee en taart

het ik wil verwend

in geladen stilte is het ik nu verzonken

hoeveel stappen nog te zetten

waar is de kuil waar ik op moet letten

want ja, het anders blijft lonken

tot diep in het zelfgegraven graf

met mijn ik als zegen … of als straf

23-4 

verrassing

 

wat als 

op een ochtend

de papavers wit

het fluitenkruid rood

hoe zou het gevoel

de ogen, de handen

knipperen, wrijven

en dan

wat zou je zeggen

witte lakens

rode bloedspetters

het bloeden en bloeien

vermenigvuldigt en deelt

het bekende, het nieuwe

caleidoscoop 

van het leven

even

20-4

voorbijgaan

 

een vroege zon 

geeft lange schaduwen

in het voorbijgaan

een jaszak met stilte en lawaai

uitsnede

kan hels lawaai in zuivere stilte geschreven

en even lijken op een lichtstraal uit een jaszak

met gemak kan het bedacht, vanuit herinnering

maar zal de middag niet heel anders klinken

verzink ik dan niet in neerslachtigheid

omdat de stilte als een rib wordt uitgesneden

en het geluk daar niet uit gevormd

in tastbaar vel voor mijn zachte handen

kunnen droombeelden worden weggeschreven

met een potlood zonder punt, maar wat

als er lawaaipapier onder het blad ligt

zou ik dat dan durven oplichten

toevertrouwen aan licht en zicht

en aan het vroeger dat toch weer zal vervagen

mij achterlatend met de oude afgezaagde vraag

hoe haalde opa toch die sterren uit zijn jaszak

16-4 

zie hier

ik schreef deze al weer even geleden, maar het leek mij een passend 'Goede Vrijdag-gedicht' 

zie hier

de staander en de dwarsbalk

leeg of met mijn lichaam

er is geen verschil voor mij

die alles draagt, verdraagt

en de steun van allen is

ik ben de aarde waardoor

de staander niet wankelt

ik ben de dwarsbalk

en de engelen die hem dragen

ik ben het lichaam, het verdriet

van allen die lijden

en ook het bevrijden

uit duister naar licht

19-3

Het grote en het kleine huis.

Vandaag weer een gezellige ochtend in de Remonstrantse kerk met diverse gesprekken over Het grote en het kleine huis.

We hebben afgesproken dat er geen finissage komt. Er zijn te veel onzekere factoren. Ik had dan enkele gedichten kunnen lezen. Deze zal ik nu de komende woensdagen plaatsen bij de berichten op facebook en hier op mijn blog.

een eerste liefde

Bij het thema van de Boekenweek moet natuurlijk een gedicht:

een eerste liefde

schrijf en bedrijf

de liefde met

zachtschurende

potloodletters

op het vel van eens

een boom, een 

zaad, mijn sporen

zo smelten wij

in grafietgefluister

de klank van

een laatste punt

mijn pit … voor later

11-4 

ochtendwandeling

 

lijnen in het land

de scheiding in jouw haar

messcherp

gedichten lezen

Vanmiddag, 10 april, lees ik samen met Marian en Anne gedichten bij de High Tea in Het Vijfde Caisson van Het Watersnoodmuseum.

Ik neem naast gedichten van mij zelf ook Ode van de zee van Fernando Pessoa en Appelbauwzeegroen van Herlinda Vekemans mee om uit voor te lezen.

expositie In Vrijheid Bloeyende

 

Vanaf afgelopen donderdag t/m 21 mei hangen teksten van De Reizende Dichters uit gedichten over vrijheid op de ramen in de gang van Het Diekhuus te Middelharnis.

het grote en het kleine huis

Het was fijn dat er weer veel mensen vanmorgen naar de expositie kwamen. Na ruim 2 jaar was het dan eindelijk weer zover. Er waren veel bekenden, maar ook nieuwe mensen! Er werd met veel belangstelling naar de schilderijen gekeken. En er werden vragen gesteld. Op verschillende manieren heb ik uitleg gegeven over de mogelijkheden / standpunten van er naar kijken (o.a. fysiek, spiritueel, gelovig) Kernwoorden waren onder meer: hebzucht, vrijheid, gehechtheid, loslaten, circulair/lineair, conventies.

klanken

over …

ben jij een overloper op de oever

of een oeverwandelaar op de overloop

op zoek naar waar een deur open

noch dicht lijkt te zijn, open, dicht

want wil je wel verder, naar binnen

of blijf je buiten, buiten mijn kamer

gekluisterd aan het heen en weer

van twijfelen en kleiner worden

ligt bevrijding wel op jouw pad

of laat je het weer eens overgaan nu

nu mijn gang vervangen is door de oever

mijn deuren in het riet verscholen

4-4 

een zondaggedicht

doe maar de zegen

van de zegen naar de regen

van de drup naar de druppel

woord en wederwoord

wederom gehoord gesproken

klanken zuiveren zich uit

zij zingt vogels uit haar keel

die wegfladderen naar daar

waar ze ontstijgen aan

aan de innerlijke ogen

hoog in ziel en schaduw

ja de schaduwkant speelt

mee met de tweestrijd

in de eeuwig onderste lagen

van zwart en zwijgzaam

zwaar, maar troostendhoog

druppelt droog de zegen

3-4

 

spiegelwolken

een teer gevoel 

reikt tot aan de 

binnenkant van 

de schedelpan

van waaruit

de wolken

bekeken worden

in tinten grijs

in de spiegel

van mijn mobiel

de vlekken op 

het glas sla ik

over

wolkengedachten

drijven uit zicht

evenals de 

wolken buiten

de telefoon verlaten

steeds over de rand

1-4 

Bij 'Poëzie als Zeewind'

Zo las ik gisteren voor van Joost van den Vondel en van Ida Gerhardt

over de eerbied 1

Gij moet het eenzaam laten

het zaad dat ligt te slapen

en dat al kiem gaat maken.

Dit eerstelings bewegen

van leven binnen leven

vermijd het te genaken.

Laat het stil in zijn waarde

zaad in de donkere aarde.

En het zal groen ontwaken.

Ida Gerhardt

http://oogo.cultuurpleingo.nl/paz-foto-impressie/