oogwenk
jaren vliegen storm voorbij
voorbij de jeugd, het werk
werkelijk snel nu afgeteld
telkens lariekoekgedachten
gedachteloos, loos opgekomen
komen en weer laten gaan
gaandeweg is het gebleken
leken jaren toekomst en verleden
Eden ligt hier voor het oog
oogwenk in de zonneschijn
schijnbaar onverstoorbaar
aarzelen wij verder … weg
weg, toch altijd weer dichtbij
dichtbij is nooit voorbij
28-6-2023
hitte
de dag vertraagt de uren
door de genadeloze zon
die warmte priemt in het
droge land, mijn keel
de nacht verdraagt de uren
waarop muggen genadeloos
toeslaan op willekeurige
plekken van een keurig ik
25-6-2023
ik ben vanmorgen weer gezwicht
tot het schrijven van een klimaatgedicht
geen haiku bij een mooi plaatje
maar wel een hartig praatje
ik dacht dat we bermen zouden beheren
als welopgevoede dames en heren
maar nee de hele toplaag gaat er af
keert eens, nu, het gevolg terug, als straf
biodiversiteit lijkt hier een loze kreet
we zijn niet netjes, we zijn wreed
de levenscycli van insecten worden verstoord
wat wij hun aandoen is onverantwoord
wanneer ‘netjes’ het over neemt van gevoel
schieten we mis, voorbij het doel
leef toch wat meer in harmonie
met klimaat, natuur en (poë)zie
24-6-2023
dagje Art to See
Kunstmuseum, Beelden aan Zee
onderdompeling
fascinatie voor
lijntjes, de toekomst van geld
nog steeds de toren
nogal actueel
twee boeren in een kar
duurzaam of niet
 |
| uit mijn serie Spirituele ruimten |
de Sint Bavo in Haarlem
bolspiegelingen
Moore en more
helaas geen tekeningen
wel heel mooi weer
... aan het bezoek op 28 mei aan Sint Amands (literair festival)
In de kerk maakte ik deze foto - te rommelig - te veel - te ... maar daardoor toch juist wel aardig. Ik wilde in ieder geval 2 dingen fotograferen
.jpg)
.jpg)
 |
| schilderij: Franka Op de Beke |
verscholen
er liggen werelden verscholen
achter suggererende ogen
ogen die dromen, boren tot
in je ziel of langs je heen kijken
er liggen werelden verscholen
achter verflagen, kleuren,
onderlagen, pigmenten, linnen,
suggestie van kwast en penseel
er liggen werelden verscholen
achter de vaardigheden van
de zwijgzame schilder en van
de dichter, die woorden
sprokkelt als schuw en schaduw
een karper vers
twee karpers levendig
het laat zich raden
hij wist
hij wist dat hij haar vinden zou
na elke slok uit zijn twee flesjes
hangend in zijn nieuwe heupgordel
riep hij haar naam, vol, krachtig
haar beeld spoelde soepel door zijn keel
maar toen de flesjes leeg waren
stierf haar naam op zijn lippen
en er liggen nog vele greppels
voor hem waar zij tussen
het hoge gras kan liggen
uit zijn droge keel komt schor gepiep
klagend als een groenling
verschrompeld ligt zij op zijn tong
haar groene jurk zou hier niet op-
vallen tussen al dat gras maar had
ze niet zo’n kleine rode sjaal om …
hij kan het zich niet herinneren
verderop bloeien klaprozen
12-6-2023
vissen en vogels
waar brengt het dagelijks doen je heen
wanneer je vrij jouw droom najaagt
je daarbij echt nooit meer eens afvraagt
had ik er wel een of toch geen een
je kijkt naar vissen, vissen in de sloot
en vogels, vogels in de lucht zo hoog
in spiegeling voeren zij een soort van dialoog
in dat spel ben jij klein noch reuze groot
er klinkt een schot, het beeld slaat om
getroffen is het oude land, zijn grenzen
de vogels, vissen; ze schieten hier op mensen
dit alles lijkt voortdurend zinloos, krom
in kwade dromen is het meer dan stom
nog stommer, heus, je niets meer wensen
12-6-2023
overkomenis
ik verslijt wat woorden
onderaan de trap
lopen doe ik achterstevoren
naar boven en vergeet
wat ik daar kom doen
de woorden die dan boven
komen laat ik langs
de trapleuning naar
beneden glijden – roetsj
hoort daarbij alhoewel
ze geluidloos zoeven
ik kijk naar beneden
daar in de gang
liggen ze voor het oprapen
maar mijn moeder
gaat er boven op staan
en roept naar boven: eten!
ik ben sprakeloos
en zonder eetlust
24-5-2023