ik kan mijn taal maar geen geweld aan doen
en jij, kan jij mijn verhaal wel zijn, wel overslaan
deze taal die jou heeft ingenomen als een burcht
ik voerde strijd aan tot het eind
en spreek nu war- in
bed en rol-
geen gedachten meer aan mij
voorbij ben ik
gegaan
aan
aandacht
aandachtig luisteren
naar het ruisen van het aanblazen
jouw woord in mijn oor – longen vol hartenkreten
een strijd die ondersteboven nog verbonden begint
ontstijg de dood, het eenzaam woord – verslind
mij niet, hier ben ik weer. dit keer zal ik luisteren
18-4
2 keer een sonnet:
Met een blos op beide wangen
moet ik eerst nog vredig zuchten
als golven de opalen luchten
op de wieken van verlangen.
In de wind ruisen de geruchten,
mijn hart geklemd tussen twee tangen,
mijn ziel in eigen wil gevangen
voedt zich stil met bittere vruchten.
Dan ontspringt als stralende fontein
het heldere zicht mij in het beeld
en valt de sluier grauw en vergeeld
van het verlangen om jouw held te zijn
in schone werkelijkheid of valse schijn.
Welke hartstocht had ik mij toch ingebeeld.
het geel vergrauwt steeds meer
en trekt de rimpels in de lente
het gaat maar door, keer op keer
en is iets waar jij nooit aan wende
ieder volgend jaar, je zei het weer
het was of ik je daardoor beter kende
al deed dat kennen soms wel zeer
juist dan wanneer je mij verwende
nu neigt het voorjaar naar verval
en is jouw vallen al weer lang geleden
geworden tot verlangen naar weleer
laat mij die tijd als een gewond getal
deze wondere periode uit het verleden
vereren in jouw lentebeeld, zo teer
17-4
met laat lentelicht doorschenen
tintelt het in de hartjesboom
bruinoranje van het jonge blad
tegen de achtergrond van zwarte taxus
de kleuren drukken hun macht
in krachtige woorden uit in
mijn verwarmd schoonheidsgevoel
glans in- en roest uitademend
sigarenrook en kruidenbitter
volmaken de overweldigende intensie
van ervaringen voorbij de zinnen
teugen van genieten ontladen zich
11-4
In januari schreef ik er al eens een gedicht over. Later werden het poëtische regels bij de nieuwe serie schilderijen die ik heb gemaakt. (omdat de kleuren op de foto's niet mooi overkomen volgen ze hier in grijswaarden)
de zon schijnt
schijnt een middelpunt te zijn
het leven lacht
maar is weer eens niet wat je verwacht
het is de vrijdag, de goede
een mooie dag om vrij te leven, passioneel
of zonder zonden te sterven
terug te keren in het middelpunt
het zaad van de oermoeder
het ei in de baarmoeder
de kern in het atoom
splitsing in sterrenstof
de schijn van zijn
de zon schijnt