Mijn schrijfsels/observaties tijdens de minivakantie bij de heide en de IJzeren Man in Vught zijn doortrokken van de boeken die ik in die periode las: Gij nu van Griet Op De Beek, Het rimpelperspectief van Hans Dorrestijn en Dit is mijn moeder van Tommy Wieringa.
korte observaties
De hoeveelheid sigarettenpeuken
in het zand lijkt evenredig
aan het aantal dennenappels.
*
Je hebt van die mannen die
naast hun ochtendthee
al een glas bier zetten.
*
De rimpels plooien zich rond
gladde zomerjurken, bij haar
de ene dag met zebra’s
de volgende met giraffen.
*
Het hittegolfstof legt een
grauwsluier over slaphangend blad.
*
Even lijkt het te regenen - echter
de verstoringen op het gladde watervlak
zijn de schaatsenrijders.
*
Ondanks de droogte is de geur
van het bos een weldaad.
*
Veel woorden zijn daden van twijfel.
Gelijkmoedigheid behoeft geen toelichting.
*
In mijn kamer is het bijna stil.
Geen regengetik op het schuine raam
en ook geen knagende cicaden
maar wat dan wel …
*
Het leven en de warmte waren om te snijden
ze vochten in een klein Brabants dorp
met getrokken messen lagen ze
verstrengeld op de grond
het afweren ging razend snel
er vloeide slechts bloed uit schrammen
bij zulke gevechten ging het niet om steken
maar om ontwijken
eigenlijk was het een mannenritueel
voor echte kerels waren ze nu nog te jong
die middag zouden ze in het café hun wonden en
hun lippen likken terwijl hun messen blijven
steken in het dartbord boven de toog
jaren later keren ze terug met hun vrouwen
hun kinderen zijn inmiddels volwassen
naar het café dat inmiddels uitgegroeid is
tot een all-inclusive resort en halen oude
koeien uit de sloot en bier uit de tap en
kijken met weemoed naar de dartborden
die verkleurd boven de bar hangen
in de hunne zitten de messen nog kaarsrecht
*
De stellen in gezelschap of niet.
Het ene, vier vrouwen aan de ene kant
drie mannen aan de andere.
Het tweede, zes vrouwen aan de ene tafel
de vier mannen aan de andere.
De losse stellen zitten veelal zwijgend
tegenover elkaar.
Wijn en gespreksstof zijn droog.
Mijn observeren is genieten.
Doorgaans drinken de mannen bier
de vrouwen rosé of water. Later,
na het eten zal dat niet anders zijn
tijdens het kaarten of de bingo.
Als gezelschap heb ik het kaarsje aangestoken.
En lees tussen de gangen door GIJ NU
en schrijf op wat ik zie en hoor.
Nog even en een biefstuk staat voor mij voor.
Het converseren klinkt nu stukken zachter.
De tweede gang is opgediend.
Mijn buurvrouws borsten hangen op haar bord.
Haar zure kijken zal anders niet anders zijn.
Mijn invullen is natuurlijk niet gepast,
maar past wel bij de gemoedelijke sfeer.
Nog even, de alcohol zinkt neer
en volgend jaar, dan ga ik weer.
*
Her
En
Der
Nat
Gespat
gedicht van 5 woorden
*
Gezelligheid
Bij Brabantse gezelligheid
horen opgezette dieren en geweien.
Er hangen hier velen in alle soorten
en maten, van één tot achtenders.
Met en zonder kop.
Maar de meest verrassende zijn
toch wel die, die niet op een soort schild,
maar op een mislukte voorkant
van een koekoeksklok zijn geschroefd.
*
Schrijven
Hoe is het mogelijk elk gezin
de vernielingen in
te schrijven. Altijd weer
de vinger op het zeer.
De leegte en de compensatie
als een onoverkomelijkheid.
Altijd die wrange prestatie.
We raken steeds iets kwijt.
Pril geluk wordt door de tijd
verstoord en grof verslagen.
Ongeluk wil ons vertragen.
Het lot van ongeduldigheid.
De schrijfster kijkt doorheen
het lachen en het drinken.
Legt om hun nek een zware steen
en laat ze in hun noodlot zinken.
Gij creëert nu uw eigen hel.
En ge weet, ge weet het wel.
*
Slik in
Sla de woorden maar over vandaag.
Liefde heeft ze niet nodig.
Altijd weer het gestuntel er mee
om dat uit te drukken wat toch
niet met woorden is te vangen.
Slik de woorden maar in
voor ze je mond uitkomen.
Een open hart heeft ze niet nodig.
*
Eindelijk
Het overgrote deel van haar
emotionele vermogen
was aangetast door jarenlange
omgang met alsmaar hem gedogen.
Het klinkt wel cru en naar
maar door haar aangetaste ogen
en door zijn jarenlange stangen
voelde zij zich oprecht bedrogen.
De tijd van scheiden brak hard aan,
zachtheid had zij nooit gemogen.
Met eeuwige liefde was het gedaan.
Zij wilde nu haar tranen drogen.
Geen waterlanders meer voortaan.
Op zijn graf alleen het woord: gelogen.
*
Afscheid
Voor altijd zal ik blijven.
Maar kan ik ook voor jou een afscheid schrijven
van mijn lijf en leden
van ons gemeenschappelijk verleden
van mijn woorden en mijn taal
een ‘het ga je goed’ zonder omhaal.
Een afscheid met woorden, klanken
als gelijkmoedigheid en moed
zonder dat er verder nog iets moet
dan alleen jou te bedanken
voor ons tweezaam zijn.
thema van het Augusta Peaux-festival
zweisam ist der mensch
15/18-08-2022
