mijn uitzicht feeëriek

het ochtendlicht kleurt licht

en luchtig roze, de onderkant

van wolken tot in het westen

en later schijnt de zon door

ontelbare dikke regendruppels

ze lichten op, geelgoud

mijn uitzicht feeëriek

25-9-2022

in woorden te schrijven ...

Het is natuurlijk een eer dat Hans Groenendijk een kunstwerk heeft gemaakt met mijn gedicht er in.

Tot eind oktober is het te zien bij de expositie 'de schoonheid van verval' in de Remonstrantse kerk, Voorstraat 35 te Sommelsdijk.

overschilderen

Eindelijk weer eens een schilderij over-schilderen.

 

op een regenachtige ochtend

overnieuw

 

gestaag valt er regen en manna

uit de hemel, onzichtbaar zichtbaar

in de hemel is er geen over-last

 

geen lasten om te dragen

lastig is het wel, vragen zonder vragen

en wanneer heb je iets over

 

over … heen, overhebben

hebben of zijn

ja, het gevoel van over zijn

 

overgeschoten en achtergelaten

je kijkt van boven naar beneden

en dan val je – traag

  

17-9-2022

waar een steel toe kan leiden

 

steelsgewijze

soms voel je een knoop in je maag

niet een van een jas of zo

maar een knoop als in een touw

eigenlijk meer een Gordiaanse

zo’n wirwar kan je steels ontwarren

door goed te projecteren, hem te zien

als een tekening van een scheepsknoop

het juiste eind pakken

daar ligt het begin – voorzichtig …

dan kan je de illusie zo wegvegen

12-9-2022 (kunstwerk gezien in de Kunsthal - Rotterdam)

bekend en ongekend

voor het raam

 

het vensterglas beslagen

buiten de damp en binnen

mijn kijken er door heen

naar zonnestralen over de heg

 

vertrouwd en oud

bekend en ongekend

 

waar is het zijn anders dan

nu in grafiet op papier

hier waar woorden zich hechten

net zo hulpeloos en aangeslagen

als de tijdelijke vlekken op mijn uitzicht

 

 

11-9-2022

Monumentendag

Vandaag met andere Reizende Dichters gedichten lezen bij Lust & Last (350 jaar) in Sommelsdijk over het thema DUURZAAMHEID.

Ik schreef gedichtachtige schrijfsels:

1.

we weten allemaal 

wat duurzaam is

en dat het niets

met duur/kostbaar

te maken heeft

alhoewel …

2.

duurzaam gaat om

‘op de lange duur’

het voortbestaan

van moeder aarde

over de waarde 

van haar oppervlak

waar wij mensen

in graaien

3.

of onze soort 

nog wel zal overleven …

daarvoor moeten wij nu

gaan minderen

maar velen vinden dat overdreven

die denken niet

aan al die mensenkinderen

die één geheel zijn met elkaar

4.

het oppervlak 

van moeder aarde

heeft maar oppervlakkig

onze aandacht

rechten staan hoger 

in het vaandel

dan plichten

we willen niet zwichten

voor de kloven in het ijs

noch voor de kloof

tussen arm en rijk

als ik maar niet bezwijk

en gisteren ook nog een actueel gedicht:

Crisis

Het ligt natuurlijk aan ons:

dat wij brood niet meer waarderen

zonder iets er op.

Zonder kaas en plakken vlees …

dat kunnen we de boeren toch niet kwalijk nemen.

Of houden ze koeien niet voor onze luxe?

Zijn wij te verwend om te leven

op water en brood.

En waar zijn toch de spelen,

ons geluksmoment, al is het maar even!

Er zou een ufo landen

op het circuit van Zandvoort.

Dat was de plek waar zo’n beetje

alles wat fout was zich concentreerde.

En daar gingen we weer,

op naar een nieuwe held:

Een alien die uit zou stappen.

Wij keken onze ogen uit.

Ineens stond de ufo daar

het asfalt weg te smelten.

Maar was dat niet Verstappen

die uit de ufo kwam …

Iedereen juichte, maar toen

hij zijn gezicht wegtrok kwam

er toch een echte alien onder tevoorschijn.

Het stak zijn hand op als een nieuwe leider.

10-9-2022 

ochtendwandeling

 

het gras is groener

minder bladeren vallen

na de regenbui

afscheid

Voor het Augusta Peaux Festival schreven Ronald en ik een gezamenlijk gedicht:

Jaarringen 

Daar was het, dáár
waar de appelboom haar bladeren verloor
de zon de maan bespeelde en
het leven met mij wegliep

Daar was het weer
dat gevoel van ernaast staan
de gebeurtenissen spelen met de regels
en ik sla het verwonderd gade

En jij -mijn andere mij- jij staat hier maar
te staren naar de klok die wijzend knikt
en ons terug tikt in het heden
We dansen met elkaar

Geen gepassioneerde tango
met glimmende zwarte schoenen, maar
een pasje op de plaats op blote oude voeten
In ons hoofd klinken de woorden
van Augusta – nu doorleefd:

Zij zocht in nieuwe dagen
aldoor haar eigen schijn,
gaande zonder klagen
de wegen en zonder vragen
en zonder gewis te zijn.

Een droom…
herinnering - verstild
begaan met wind en woeste golven
badend in die zee van hoe het was en hoe het komt dat

de klok stil staat, het raam gesloten
en de appelboom ... kaal
Welke mij is het toch die ik zo grondig mis
of ontbeer ik enkel sneeuw en ijs

 

Niels Snoek / Ronald Bottelier

Geschreven voor het Augusta Peaux Festival 2022

De cursieve strofe is van Augusta Peaux uit Vergeten herinneringen

 

een vol weekend

 Vanmiddag ben ik hier te vinden!

Morgenmiddag in het Watersnoodmuseum bij 'Dichter aan Zee'