zoekplaatje

 

ochtendmistidylle

 

bergeenden op de akker

maar welk stelletje

zwemt daar in de sloot

 

als je goed luistert

hoor je de staartmezen

 

met natte sokken

keer ik terug van een

ommetje vogelleven

rondom de dodenakker

  

28-5

MINDER!

stokpaardje

de hunkering naar het gevoel

van toen de aarde nog kon keren

het lot gezegend met één doel

voor mensen, bergen, vis en meren

de leus naar meer is echt vergaan

remise, gelijkspel niet van deze tijd

kinderen roepen van nu af aan

MINDER, MINDER, denk aan onze blijheid

27-5 

 

aandacht

aandacht

hoelang valt

er te genieten van

stromend water

hoelang valt

er met angstige blik

te kijken naar

oplaaiend vuur

hoelang valt

de last van ons af - 

tot in het moment dat

we angst en hebzucht

losgelaten hebben

en meegaan in 

een opvlammende stroom

23-5 

klankgedicht

 waterig

het drupt en druipt in koele meren

het wurmt en stormt telkenkere

tussen mij en mijn voeten

op het steile glibberige pad

de worm glibbert tussen mijn voeten

mijn kleren druipen van de regen

de rechtervoet glijdt naar beneden

de wegen moet slecht vervolgd

ondanks het koele weer ben ik tevreden

22-5 

verliefdheid

 

nachtwerk 

het klopte in slapen en gedachten

de werkelijkheid is niet zo duidelijk

als de verbeelding van daarachter

contouren droegen waarheidsgehalte

invulling was bijzaak zonder kleur

de hoofdpijn ging stil aan onder

gezamenlijk met de maan, de nacht

de geluiden van motten, uilen

het balkon kraakte in de wind

gordijnen wapperden naar binnen

het waar en waarom bleef vaag

een vraag voor het nachtelijk wakker

met een onbevredigend antwoord

vol leugens en achterhaalde woorden

waarvan het laatste werd overgeslagen

16-5 

n.a.v. van de zin: Meisjes van achttien weten al dat de werkelijkheid niet zo scherp is als de verbeelding. pag. 95 van De Nederlandse maagd van Marente de Moor

terugblik

doorzichtig wit gezicht

bijna gesloten ogen

ik zoem terug naar

de tijd dat ik nog

voor de deur stond

en mij in onrust afvroeg

zal ik   zal ik

de deur wel open

doen kunnen doen

kan ik het aan

het staren van daar

naar mij    afkeuring

vanachter de irissen

zal ik   zal ik

mij niet omdraaien

weglopen en alles

in dit huis achterlaten

mijn hele verleden

zal ik toch maar

de deur openmaken

blijven aankijken en

nog eenmaal de

minachting   nee

de haat voelen

zal ik niet verder 

dan de drempel

dat is toch ver genoeg

zal ik   zal ik

mijn hand voelt

bijna de deurklink

mijn moed zinkt

kan ik   kan ik   ja

ik moet   ik moet

nu sterk zijn

15-5 

 

gedachten bij hemelvaart

varen, opvaren

stijgen, opnemen

waar in het universum is boven

en waar zou dan beneden zijn

hoe komt het toch

dat mensen doorgaans

de hemel verbinden met 

boven en hoog

is het niet hoogmoedig

om hierbij jouw lijf als

uitgangspunt te nemen

zou de overal aanwezige

- ons opnemend -

niet glimlachen om

dat beperkte gezichtspunt

maar hoe moest het 

verhaal anders verteld

en uitgebeeld worden …

13-5 

 

groot en klein

hoe klein

hoe kort

kan dit gedicht

gedichtje worden

zal ik wat schrappen

en nog wat

totdat alleen

de laatste punt overblijft

of zal ik met die 

vast beginnen

hoe groot

hoe uitgebreid

kan een geluksmoment zijn

het ogenblik waarop

afstand en nabijheid

samenvallen

in eigen welzijn

of ik nu aan je denk

of naar je kijk

13-5 

haiku

haiku van de afgelopen dagen

wie stil blijft staan voor

het diepe onbekende

- een compositie

nu de zon weer schijnt

plukken we van overvloed

de madeliefjes

overkomst

 

het gaat zoals het altijd gaat

de één vlucht z’n huis in

de ander vlucht z’n huis uit

één sluit zich op in kast of onder deken

en bezweert zich door met open ogen

niet te kijken

ander dwaalt de straten af zonder oversteken

en kringelt rond van verlaten doolhof

naar labyrint

zullen ze ooit nog gevonden worden …

ja, meestal door een spelend kind

dat de gevaren van eenzaam niet kent

maar zal het in de holle ogen

nog een medemens herkennen -

voor achtergelaten angst is het nog te jong

2-5

lentezang

groeien valt niet te stoppen

ook het ouder worden niet

en mijn liefde voor jou

die als snelstromende rivier

steeds oplost in de oceaan

maar ieder keer opnieuw

met schuimkoppen teruggolft

zowel in het bruisen als 

in de stille diepe wateren

ben ik er voor jou

neem ik je mee 

in het geboren worden

en stort ik ons aroma uit

in lentegeuren

1-5