van twijfel en tegenpool
hinkt de ene gedachte
na de andere door
in de koude winternacht.
Oudjaar 1749 – geslagen
op de torenklok van Koudum.
In het portaal is het totaal
donker, zijn lijf lijkt dronken
van het niet-zien
zijn bloed – misschien
uit zijn aderen gelopen,
zijn ogen schrijnend betraand
en dicht of wijd open …
Raadsel en lichaam lossen op
verlossen-de gedachte-te zijn
23-5-14
nav een zin uit Gewassen vlees van Thomas Rosenboom:
Zonder enige begrenzing, wrijving of weerstand van zintuiglijkheid waarde zijn blik door de totale duisternis, het was of hij kijkende leegliep, of zijn blik hem als bloed ontvlood en om het lekken te stelpen sloot hij zijn schrijnende ogen.
