vrijdag 18 maart 2016

tussentijds

en zo verglijdt het ene leven
in het andere – zelfs het gevoel
er tussen gevallen te zijn, weggedobberd
van het natuurlijk waaiende evenwicht

gezwicht voor grote getallen
eet het leven zichzelf op
en verloopt, verkrimpt het
tot chemische structuren
ingeperkt tot giftige formules

is vluchten nog mogelijk

eet het dan wreed om zich heen
of wordt er enkel vuiligheid opgeruimd

het oordeel is geschiedenis in boekvorm
voor hen die nog van lezen houden


18-3