Vanmiddag lees ik bij het Open Podium o.a.
een stukje uit het Gilgamesh-epos
...
Zijn wellust liefkoosde en omarmde haar.
Zes dagen, zeven nachten was Enkidu in bronst en bedreef de liefde met Samhat.
Pas toen hij verzadigd was van haar charmes,
keek hij om naar zijn kudde.
...
en een gedicht van Rumi
...
Ik werd dronken in de
een of andere kroeg,
maar als ik weer ben teruggekeerd,
zal ik helemaal nuchter zijn.
Ondertussen ben ik als een vogel
van verre oorden,
gekooid in den vreemde.
De dag breekt aan dat ik uitvlieg,
maar met wiens oren
hoor ik mijn eigen stem?
Wie spreekt met mijn mond?
Wie ziet met mijn ogen?
Wat is de ziel?
...
de rest blijft nog een verrassing!
