Naar aanleiding van het idee van Wouter van Heiningen:
titelgedicht, (voor de beschrijving ervan zie zijn blog https://woutervanheiningen.wordpress.com/2016/11/18/titelgedicht-nieuwe-vorm-van-poezie/
)
waag ik hierbij 2 pogingen:
Hij verheugde zich
niet over zijn komende verjaardag. Als kind vond hij er al niets aan om in het
middelpunt van de belangstelling te staan. En nu de jaren verstreken als
seizoenen bedrukte de tijd hem als een zware last.
kromgebogen loopt hij
zijn horloge staat stil
De tijd schreeuwde om
ontkenning, maar de wetenschap had hem uit de doos van Pandora losgelaten en
was niet van plan hem er weer in terug te stoppen. Gecultiveerd moeten de uren
van 60 minuten. En de mensen vergaten dat tijd een afspraak was.
gisteren en morgen …
ontmoet je eeuwigheid
