de tuin
door de geopende serredeuren
komt niet het ochtendlicht naar binnen
maar gaan avondrook en hij naar buiten
hij niet verder dan het terras
de doorwaarbaarheid
van voorbije liefde en doodse vijver
ligt te smeulen in het morgenrood
zal hij er ooit toe komen
hier weer een stap in te zetten
de plassen in zijn ogen
tonen geen vermetelheid
maar een gelaten overgave
aan tomeloze moedeloosheid
voorlopig voelt zijn leven als een
opgevouwen brief in een dichtgeplakte
envelop met terra rouwrand
28-2-2024
