heel

 

onderscheidingsvermogen

 

wat zal ik schrijven over het land

de melancholiek ervan verandert

geen tijdsmoment keert nog terug

naar mijn kijken met kinderogen

 

mijn weten met kindergedachten

naar het onbevangen waarnemen

zonder verleden en zonder toekomst

kan ik beter mijn ogen maar sluiten

 

luisteren naar de beloften van hen

die ons langdurend welzijn bepalen

en aan de grote geldkraan draaien

kan ik mijn oren er maar voor sluiten

 

wie is het toch in mij die selecteert

wat wel of niet doordringt in wezen

is niet alles wat het is zonder oordeel

zonder tijd en heel, heel tevreden

 

 

12-11-2024

let op

 

evenwicht

 

letten we wel op

het overeind houden

het recht door zee gaan

of zwalken we nu en dan

 

steeds goed uitkijken

of je lichaam niet

ergens tegenaan loopt

waarneming recht

 

ook rechtschapen

door de tijd gaan

weten wat je pakt

en waar je vanaf blijft

 

rechtop leven is

leven als een kunstenaar

in balans tussen troost

en rafelrandjes

 

maar wat als tijd

de ruimte inhaalt

het lijf neerlegt

in bed of op straat

 

 

11-11-2024

keuze ...

 

de gele ginkgo

de een meer dan de ander

de gouden ginkgo

 

in de vroege ochtend

 

hersenspinsel

 

ze liggen altijd op mij te wachten

in de ruime plooien van de tijd

 

lezen is niet altijd eenvoudig

er staan vaak te veel woorden

in een willekeurige volgorde

ontbreken muziek en kleur

 

maar schrijven is plezierig

er wordt gekeken en geluisterd

beelden en klank komen voorbij

kijk, hier ben ik voor je zeggen ze

schrijf mij maar op

 

zo spin ik woorden, regels op papier

hier in dit vroege ochtenduur

 

 

8-11-2024

waar of waarachtig

 

tijdspanne

 

ik zag jou in de verte

je liep van daar naar verder

ver weg van mij, zo leek het

 

toch kwam je in mijn armen

jouw hartslag klopte in de mijne

even later was je weer vertrokken

 

we reisden slechts seconden samen

en met een dankbaar amen

liet ik je los

 

 

7-11-2024

bewuste herhalingen

 

doorlopen

 

we lopen gestaag door

de bladeren hinderen niet

die maken een prettig geluid

verzetten opkomende gedachten

welke nergens toe leiden

alleen ritselen is hoorbaar

daar doen we het mee

nu onze voeten lopen

onze armen in elkaar

alleen en samen

zo zonder gedachten

we hinderen elkaar niet

terwijl bladeren ritselen

geluid tussen de schoenen

hier doen we het mee

en lopen gestaag door

op het goudbruine bospad

 

 

5-11-2024

zoekplaatje

 

daar is de molen

rondom zakkende wolken

wind is gaan liggen

over Nietzsche in Turijn ...

 

verlost

 

het verlies trok zwaar in zijn benen

en de kou bevolkte zijn hoofdhuid

zo liep hij over geplaveide straten

met een omweg naar het pension

 

het verloren gevoel kroop verder

in zijn tors en drukte op het hart

kou beet zich vast op handen ook

al zaten die erg diep in jaszakken

 

bij binnenkomst in de kleine kamer

hing hij zijn jas niet aan de kapstok

zette hem met het zo verongelijkte

lichaam in de bruinleren leunstoel

 

nam een boek papier en vulpen

en schreef een fantasieloze brief

aan een vriend over de genezing

die diep in verlies verscholen ligt

 

 

29-10-2024