onze tranen laten biggelen
over elkaars wangen
om de dood die steeds
dichterbij kruipt naar
een zwakte in het lijf
ons de hartslag laat aftellen
de ademstoten laat vergeten
of zal ik lachen om de zeis
waar ik niet meer in geloof
maar jij nog even wel
het kan verkeren
ons brein is dubbel en dwars
ja, wars van geween
en tandengeknars
slechts de voorraad cellen slinkt
onze tranen blijven vloeien
als dauwdruppels in het
vroege ochtendlicht en ons
lachen smelt tot een glim
30-4
