en ontwaarde een kind
verscholen in het groen
onverstoorbaar stil
las het de bladeren
voor- en achterkant
prevelde zonder geluid
de opkomende woorden
als stonden ze geschreven
tussen de zware nerven
een opgedragen ode
aan de levensboom
tijd was verloren geraakt
pigmenten groen losten op
de boom omarmde het kind
met vleugels van onschuld
en deze keek mij aan en
fluisterde: heb vertrouwen
28-7-16
