wandelen
naar huis altijd weer
schoenen jas aan uit
oren open
grint verknarst
banden verslijten
vogels die zich vergissen
gedachten die bijten
de kerkklok nog één
een losgeslagen depressie
fladdert uit het carillon
vleugellam …
ogen open
geduizel van blad
herhalende straten
onwaardige wolken
de geur van geen oorlog
en de smaak van net niks
altijd weer naar huis
waar het potlood schrijft
met volle aandacht
tussen gisteren en morgen
daar waar het oplost in
niet-wandelen
9-11
