terzijde gelegd verdriet
om het versplinterde glas
het oog van de naald
lag een straat verderop
de achterzijde leek nog wat
maar draai je vooral niet om
en ook deze keer zal het
sneuvelen aan een kant beginnen
voor wie hoort het inwendige
zichtbaar te zijn, de binnen-
kant van een uiteengespatte wens
die vol argeloos vuil zit
ja, dek maar zorgvuldig toe
de wonden van het leven
blauwdruk van het toegevoegde
de keuzes van vergeten
als de herinnering maar blijft
de trouw en het vertrouwen
regen spoelt de straat al schoon
wij lopen maar vast door
3-3
