Dagboekaantekeningen
van enkele dagen met de bus naar Bilstein met ‘Nachttrein
naar Lissabon’ van Pascal Mercier.
In de gedichten komen diverse citaten uit het boek voor.
12/10
ik ontkom niet aan een keuvelpraatje
voel me jong tussen een 83er en 88er
maar de gesprekjes zijn te sociaal
zeker geen Sonja Barend Award waardig
13/10
als een goudsmid van taal
smeedde hij zijn verhaal
een betoverende kleine historie
gelijk een halsketting met parelglorie
de blote vrouwenhals voelbaar licht
als ondergrond van zijn gedicht
ook vanmorgen wordt de taal
weer hard gestraft met onwetendheid
de babbelbox van onvermogen en herhaling
de tredmolen van ongeremdheid
het lijkt: als ik niet praat besta ik niet
9.50
al na 5 minuten vallen de eerste druppels
ondanks de door de app aangekondigde droge periode
het wandelen lijkt meer weer dan heen
nu kijk ik naar de wolken tussen de bomen
de vliegende vogels er boven
11.20
bij kleur en in vorm
met regen en zonneschijn
ik ben er bij
koffie, en dan van Bilstein naar Kirchveischeid
de Hengstenberg omhoog - even rusten
en daarna terug naar de burcht
trap af en dan weer naar de koffie
15.00
om inzichtelijk te zien
is weggaan niet noodzakelijk
niet het zien van alle interieurs
achter muren en daken
noch de gedachten achter hoofden
van voorbijgangers noch
het mee lijden met de ziekten
in hun harten, hun lijven
ook is het noemen van de namen
aan wie jij les gaf een tijdelijke poging
grip te houden op kantelend inzicht
zoals de een Hebreeuws niet begrijpt
en de ander het Grieks, zo zullen
maar weinigen de woorden van
de dichter op waarde kunnen schatten
14-10
9.00
plotseling was hij blij
niet langer alleen te zijn
met het gevoel
dat nergens op sloeg
het gevoel dat praatte
zich herhaalde
zich verveelde
zich vulde als
opborrelend drab
uit een rioolput
de velden zijn groener
in hun omschrijving
dan in hun tint (tint
= groen bij Pessoa)
het woord tekent het beeld
scherper, aandachtiger
met de macht: gehoorzaam mij
10.40
klein rondje retour
ten opzichte van wat
het miezert gestaag
12.10
Wanneer dictatuur een feit is
is revolutie een plicht.
het leven valt je toe
in onverwachte ontmoetingen
oorzaak en gevolg
als schaduwen aan elkaar
verbonden, een verband
om te helen, heilzaam
tot een geheel waarna
het vergeten toeslaat
en de schaduw wordt
gezien als een ander
wanneer revolutie een feit is
wordt dictatuur dan een plicht (een verlangen) ...
14.00
tweede wandeling
het miezeren gaat maar door
straks een derde kans
voor sommigen kost het zoeken
naar een leermeester een heel boek
soms meerdere boeken
ook wel hele boekenkasten, bibliotheken, talen,
vergeten boeken, geheimschriften
of een heel leven om het leven
van de meester te doorgronden
het zoeken van een leerling
naar de meester in hemzelf
kan het in één leven
hoe ver kan je komen
hoe wijs kan je zijn
17.30
3e wandeling
het water spiegelglad
stel je voor
aan de ene kant
the lady of the lake, oprijzend
aan de andere kant het monster
zwaaiend met zijn kop
achter de ramen lege gezichten
geen beweging, geen camera's
de angst bevriest elke beweging
wat valt er te doen
of is het wachten op wakker
worden uit deze film
uit een dichtbij verleden
20.30
hoe zal ik de herberg noemen
de vale merrie of de bleke hengst
ik denk, de vale merrie
zachtaardig, aardig
met de schijn van trouw
of is the pale horse een betere naam
voor de engelse pub
van waaruit de live music
in mijn kamer twee verdiepingen hoger
doordringt. zowel Der Alte als Morse
hebben de moord al opgelost
dus geen zorgen voor het slapen gaan
(ik keek naar de tv-serie The pale horse, verhaal van
Agatha Christie)
15 - 10
11.20
het is droog
de weg begaanbaar
autolawaai ver weg
droog klinkt het kraken van takken
verbondenheid voelt dichtbij
ik wandel in heden en verleden
alleen die kruiwagen ...
2018 
2021
lezen is weer eens herlezen
kan god een steen scheppen die hij niet op kan tillen
ja/nee in beide gevallen ...
waar loopt de redenering mank
scholastiek of elastiek
en dan babbelen zoals je een ijsje likt
om de tong te laten rusten
het levert slechts de stilte op
van verrotting, rottende kadavers
van opschepperij liggen ze
zwijgend te stinken
Frank zou zeggen: zo kan die wel weer
maar even later, verder
een stilte waarin de jaren zwegen
hoe hoorbaar kan die zijn
hoe verlegen met die woorden
vallende bladeren
afgezaagde bomen
wegvliegende vogels
woorden voor wie
kan er een ernst bestaan die
ernstiger is dan de ernst van poëzie?
13.00
het is weer zover
een grauwsluier van miezer
zon is voor later
wanneer werd de voordeur
voor het laatst gebruikt
was het als in een verhaal
toen de trap ervoor nog betrouwbaar
en ook de bewoners dat waren
de weg nog niet geasfalteerd
er nog uitzicht was
of inzicht
wanneer liep het verhaal af
het verval van de trap
het vallen, hoe
en niet meer opstaan
daarna
14.40
alweer een miezerbui
zijn het de koude gangen
de warme kamer
de koude trappen
de warme lounge
weer de koude gang
het koude trappenhuis
weer een niesbui
buiten wordt het weer droog
17.00
zoals Arjuna moet doden
omdat hij een strijder is
zo moet Amadeu het leven
redden van de beul van Lissabon
omdat hij arts is
wat de consequenties
daarvan ook zijn
de functie is de plicht
ten tijde van de omstandigheden
de rest is tijdvulling
de loop der geschiedenis
verandert niet, alleen
een zelfoverwinning telt
