Soms raap ik woorden bij elkaar en is het gedicht een collage van wat ik lees en denk.
ze zei dat het kind
brabbelde als een vogel
een staartmeesje
maar het sprak met een uil
voelde zich een kuiken
met slaap in z’n ogen
en een lege maag
ondanks de hazelworm
die daar te verteren lag
hij lachte er om
keek naar hun nest
met de uit het kussen
geslagen veren
gaf over haar heen
het kind z’n kroel
en draaide terug
zij was al weer in
slaap gevlogen
in vallen had ze
vast geen zin
10-11-2022
