een vrij sonnet
vergeten
of het nu wel of niet heeft plaats gevonden
de waarde ervan is een herinnering waar
mee geleefd kan alsof het een kostbaar
sieraad is dat verscholen lag in diepe gronden
wie haalde het naar boven en gaf het jou
of groef je zelf al door de zwarte lagen
was het ruige leven meer dan vragen
en verbleekten antwoorden door: vertrouw
op jouw kracht, het wonder van niet-weten
broers en zussen wijzen ernaar, ongeboren
achter de verre horizon voorbij planeten
vader, moeder, dood en semi uitverkoren
jij hebt hun trage beelden bijna al versleten
vergeten is het beste, dan kan niets jou storen
