Gisteren las ik in de kerk in Burgh bij de expositie van Ingrid Maya Bowring o.a. dit gedicht voor:
is het niet opvallend
hoe kort er wordt gekeken
naar een schilderij
en hoe lang naar
het bordje dat er naast hangt
vertellen woorden meer
dan verfstreken …
zuigen we woorden op
als kennis, om later
uitbundig mee te pronken
en voor geval we
dreigen te vergeten
moet het bordje
hoognodig nog even snel gefotografeerd
is dat niet zo
ooit deed ik dat ook
om voor eens en altijd
een van de mooiste zinnen
over kunst, op een moment
als dit, te kunnen navertellen
“Ik schilder geen koeien
maar lichtreflecties”
aldus … Willem Maris
het was zijn antwoord op een ongeveer vraag
“Waarom schilder je zulke klungelige koeien”
