uitgedanste woorden
vullen mijn droomloos hart
ze liggen uit te rusten
in de schaduw van de leegte
en daar knappen ze
zichtbaar van op
na een rondwenteling
van vroeger naar later
en weer terug trappelen
ze alweer van ongeduld
springen voorzichtig
uit de band van de rede
die eigenlijk liever zwijgt
de bode der goden
wil maar al te graag
met de woorden aan de haal
het oude verhaal opnieuw
rondbazuinen in glitters
twinkelend sentiment
met opgepoetst ritueel
en de boodschap …
