Het gedicht
Het hele gedicht
dat altijd hetzelfde is
zit als ongeboren
ergens in de schrijver.
Hoofd, hart, hand
zijn woorden die heel
onzorgvuldig de plaats
aanduiden. Zij zijn
lichamelijk van aard,
maar de plaats van
het gedicht
is alleen te vinden
in die andere wereld,
die veel krachtiger is
dan menigeen denkt.
De schrijver kent het wel,
… het gedicht …
maar moet steeds opnieuw
heldendaden verrichten,
draken verslaan,
dronken-nuchter worden,
door braamstruiken sluipen,
koers houden langs klippen,
en eenzaam rondzwerven …
om daar aan te komen.
Op zoek naar
het nieuwe oude gedicht.
Als hij faalt liggen
de proppen papier
rondom hem, groeien
de rimpels in zijn gezicht
en verkrampen zijn
schouders en hand.
Hij cirkelt in het gevangen-
zijn in zinnelijke of
platonische liefde
voor een medemens.
Slapeloosheid is zijn deel,
melancholie zijn cocon.
Maar, lukt het hem
door te gaan, moed
te tonen, aandachtig
te blijven en stil, dan zal
het gedicht
tevoorschijn komen
als een openbaring.
4-12
