Vandaag een sonnet waarvan ik erg veel woorden/zinnen heb herschreven. Het was even hard werken.
herkansing
De wolken razen ijzig door haar hoofd
en langs het firmament – gezwind.
Zij zijn al tijden van elkaar beroofd
en lijden kou door storm en wind.
De regen maakt hun uitzicht nat
veegt blad en huiver in ’t gezicht.
De liefde in zijn hart doet toch nog wat,
laat zich herlezen, stil, naar haar gericht.
Ontspringt daaruit een nieuwe kans,
een ongekende schakeling …
Zij telt haar vrede, hoop en zegening.
Wolken ontsnappen als vergeving,
de horizon krijgt nieuwe glans.
Hun tasten lijkt weer in balans.
19-1
