ik kreeg vandaag een handvol ingevingen
ze gleden zachtjes tussen mijn vingers door
doorspoelden zo een aantal herinneringen
die opgeslagen lagen als een metafoor
wie was het nu die mij hierover wilde spreken
sprak ik niet alleen, in dialogen met mijzelf
dat ikje dat als een dominee kan preken
prikte in ziel en geest, ik was getergd
het wordt nu de hoogste tijd om op te staan
waaruit, waarvoor, waartegen is om het even
streven is niet meer aan de orde, van de dag
zijn de uren al begonnen, nu nog het leven
20-2
