eerste versie:
vonken
Mijn handen, liggend op jouw heupen
verbazen zich over het ontbreken
van afstand. Jouw warme vel
bevoelt mijn handen tot de warmte
het gevoel verschroeit. Het ruwe katoen
wordt langzaamaan weer zacht als zijde.
Wij dansen als een geheel, geheel
ontdaan. Gevoelloosheid neemt ons
over. Vonken spatten van ons af.
en zo werd deze in de loop van de dag:
Vonken
Het ruwe katoen wordt
langzaamaan zo zacht als zijde.
Mijn handen, liggend op jouw heupen
verbazen zich over het ontbreken
van afstand. Jouw warme vel
bevoelt mijn handen tot het gloeien
het gevoel totaal verschroeit.
Wij dansen als een geheel, geheel
ontdaan. Gevoelloosheid neemt ons
over. De vonken spatten er van af.
Wij dijen uit ons universum.
13-2
