het ik … als moreel kompas
het hier en het daar
het blijven en heengaan
naar waar het anders zal zijn
het hoe en het waar
even hollen, dan weer stilstaan
toekijken naar de staart, het venijn
het huis uit en de wereld in
weglopen van televisie en haard
van vertrouwd naar onbekend
in al die stress heb ik geen zin
het terras is open met thee en taart
het ik wil verwend
in geladen stilte is het ik nu verzonken
hoeveel stappen nog te zetten
waar is de kuil waar ik op moet letten
want ja, het anders blijft lonken
tot diep in het zelfgegraven graf
met mijn ik als zegen … of als straf
23-4
