cyclus
voelde hij onder het oppervlak
haar vissenhuid langs zijn
glijden was als zweven door
en een samenzijn van velen
wie waren zij toch, toen, daar
waar hun oren verstopt hun
ogen vol tranen zeewier zochten
als houvast voor later … later
haar vingertoppen tasten nog
eenmaal langs zijn tenen als
een afscheidskus voor het afsterven
een aanvang neemt en het opstaan
een visioen in zoete vertroebeling
een droom naar boven haalt naar
waar een kloppende samensmelting
in een nieuwe tweeling explodeert
26-1-2023
