Het was een mooie middag in De Drukkery in Middelburg. Ik luisterde ruim 3 uur naar dichters met uiteenlopende gedichten. Op de foto's: Hanneke Middelburg, Yentl van Stokkum, Ester van Meurs, en Babs Gons (de kersverse Dichter des Vaderlands) Om even over vieren had ik genoeg gehoord ... ze gingen nog even door.
Zelf las ik uit De belijdenis van de stilte van Adriaan Roland Holst de volgende verzen:
Luisterend stond ik en toen werd mijn luistren
zien, want hoog boven het verloren bonzen
der golven heeft zijn stem gebouwd een bronzen
hal van geluid, en ik stond opgericht,
en op den drempel, en ik zag het waaien
van winden wijd over werelden zwaaien
en ruimen alle wolken, en het duistren
verwoei... ik stond onder der sterren licht.
Daar won 'k, ten drempel van zijn stem, het wonder
van de aether, en hoe de aarde door haar golven
gewekt, gestuwd door haar, door haar bedolven
wentelt, en wendend stijgt uit het begin;
en hoe de sterre' elkander door de sferen
het zijn in liefde's lichtende aandacht leeren...
En wijl 'k van aandacht sidderend daaronder
stond, nam de golf mijn hart... ik stond er in.
Dit was de groote breuk van het bestendig
zinnenverband - 'k voelde de sterren naadren
mijn hart, hun banen gonzen door mijn aadren,
één vreugde - één duizling - één kristallen pijn -
en ik heb nooit, niet in mijn hoogste droomen,
geweten dat het hart in het volkomen
bewustzijn van zijn kleinheid zoo oneindig
groot, en zoo machtig en zoo klaar kon zijn.
En zo zag dat er uit ;-)
