vluchtroute
waarom gangbaar, terugslaan in de wind
en kille kou, de ogen sluiten met een tin-
teling van tranen als zoete glimwormen
rondom – gezicht zo duister in het stormen
moedig voortgaan, langs de route waar dood
in verderf geleefd, gezaaid en groen en rood-
gloeiend van opwinding nu verstoven ligt
in ochtendgrauw, een blauw en koud gezicht
de tranen gaan langs de wangen door de lucht
geluk beweegt zich voelbaar zacht en zucht-
en doe je diep van binnen, een neuriënd gezang
voor deze vrucht, het steile pad, de weg, zo lang
24-11
