Nu dan een herinneringsgedicht over het snoezelgevoel.
snoezelen
op muren zachtvloeiende vormen
waardoor hoeken verdwijnen
we zitten, staan, lopen, draaien
zeilen en verbreiden ons
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
we glijden in een schaal zonder rand
aan de andere kant ligt stil
het verstand in diepe rust
trachten heeft hier geen kracht
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
in het zacht geuren is er proeven
ruiken en slikken in herhaling
hier toeft het zijn zonder pijn
in de eenvoud van zuivere elementen
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
27-12
