Toen ik onderstaand gedicht had geschreven leek het mij spannend om aan mijn (facebook)vrienden te vragen er een 4e strofe bij te schrijven. Bij deze een pluim voor diegenen die dat hebben gedaan! Ik vind het een mooi experiment.
kerstverhaal
duisternis dwaalt verloren door de straten
schuurt langs de huizen, deuren, ramen
ziet het licht van lampen, kaarsen, bomen
neerslachtigheid rolt als tranen uit zijn ogen
daar loopt Maria haar hondje uit te laten
zij pakt duisternis bij de hand, kom maar mee
bij ons is plek voor iedereen, glimlach, gekwispel
en even later zit duisternis aan tafel met thee
naast wat herders en Herodes, die stil zwijgt
Jozef zit met de koningen op de bank te puzzelen
op tafel zit een kleine engel met een appel te spelen
ken ik jou niet ergens van, zegt zij tegen duisternis
…
11-12
ik weet het weer, vroeger heel lang geleden
zaten we op dezelfde school, in dezelfde klas
jij was daar de meest wilde en gewilde jongen
je bracht vreugde en licht in menig meisjeshart
Magda Haan
'ja ', zegt de duisternis wij ontmoeten elkaar met regelmaat.
wij komen elkaar tegen in het licht telkens weer.
licht in ogen, licht in harten. licht dat in het vertrouwen ligt.
elke dag opnieuw geboren.
Thea Boom-Legierse
Zou kunnen, maar de meeste mensen
willen mij niet kennen Hoezo dat?
Zegt de kleine engel en geeft hem een stukje
van de appel, Ik kan er nu dankbaar om zijn
Conny Hecker-Rosenboom
Ja natuurlijk ken je mij
Ook jij kwam mij ooit tegen
Als duister dat maar geen licht wil worden
Als Duisternis die jou omarmt
Zachter dan het licht
Ja natuurlijk ken je mij
Ik weet ook wie jij bent
Gerda Boevé
ja zegt duisternis, jij kent mij zeker ergens van
je werd altijd kriegelig van mij; nu ook zie ik
eigenlijk wil ik dat je weggaat, zegt de engel, echter
zonder duisternis is er geen licht, dus blijf dan maar
Tino van Kampen - Uit het leven van (wwwdeliterator.blogspot.com)
Ja, ik herinner mij bij de schepping van de wereld
zie ik jou mijn inktzwart met sterren versieren
zodat ik nu weer in mijzelf geloof:
duisternis met lichtpuntjes!
Mari-Anne van Oortmerssen
